Με τον παρόντα τόμο συνεχίζουμε την δημοσίευση των λόγων του μακα plus et plus της οικογένειας στην εποχή μας. Ο Γέροντας έλεγε ότι τα περισσότερα από τα γράμματα που λάμβανε πρ et plus encore. Απέδιδε δε τα προβλήματα αυτά στην απομάκρυνση των ανθρώπων από τ ον Θεό και στην φιλαυτία τους. « Παλιά, έλεγε, η ζωή ήταν πιο ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν υπομονή. Σήμερα όλοι είναι τσακμάκια. Έναν λόγο δεν σηκώνουν. Και ύστερα αυτόματο διαζύγιο».
Ο Γέροντας από πολύ νωρίς τοποθετήθηκε ενεργώς μέσα στην μεγάλη ο ικογένεια της Εκκλησίας και αισθανόταν ότι δεν ανήκε πλέον στη μικρ ή οικογένειά του. Απέκτησε θεϊκή αγάπη και έγινε παιδί του Θεού. Γι' αυτό ένιωθε όλους τους ανθρώπους αδέλφια του και αγαπούσε τον καθέναν «εν σπλάχνοις Ιησού Χριστού» (Φιλ. 1, 8). « Όταν βλέπω κάποιον ηλικιωμένον, μας έλεγε, λέω ότι αυτός είναι πατ έρας μου. Όταν βλέπω κάποια γιαγιά, λέω ότι αυτή είναι μητέρα μου. Όταν δω μικρό παιδί, το βλέπω σαν ανηψάκι μου. Όλους τους αγαπώ. Άλλους τους χαίρομαι, άλλους τους πονώ. Ξέρεις τι είναι αυτό;». , αδελφός, πατέρας, παππούς. Alors ή την καλή αλλοίωση, να δεχθή τον λόγο του Θεού και να ζήση σύμφφνα μ ε αυτόν. Ως μέλος του σώματος του Χριστού, όχι μόνον προσευχόταν με πόνο γι α όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα μέσα στην οικογένεια, αλλά βοηθού σε και με τον λόγο του, όταν του το ζητούσαν, ακόμη και στα πιο ειδικά θέματα της οικογενειακής ζωής, αν και εκείνος ζούσε ως ασκητής.
Έχοντας δοκιμασθή ο ίδιος στα "πυρά των πειρασμών" και στο καμίνι τ 1947 ς το 1994 που κοιμήθηκε, συνέπασχε με κάθε πονεμένο και προσευχόταν με πόνο για τους αρρώστους. Για την δική του υγεία φρόντιζε τόσο μόνον, όσο να μπορή να αυτοεξυ πηρετήται και να εξυπηρετή αυτούς που τον επισκέπτονταν. Πίστευε πως, όταν θα αδιαφορούσε για τον δικό του πόνο, αυτό θα συγ κινούσε τον Θεό και θα άκουγε την προσευχή του για τους άλλους αρρώσ τους. s' , για να θεραπευθούν, και ό,τι είναι ανθρωπίνως αδύνατο να το αφήνου ν στον Θεό. Συγχρόνως δυνάμωνε την πίστη τους, ώστε να αντιμετωπίζουν την αρρ ώστια τους με ελπίδα στον Θεό, αλλά και να μη λησμονούν ότι στην ζωή αυτήν όλοι είμαστε «πάροικοι και παρεπίδημοι» (Α' Πέτρ. 2, 11) και να ετοι μάζωνται για την αιώνια ζωή.
*Σκληρό εξώφυλλο 319 σελίδες
