Ἡ ωφέλεια της προσευχής γιά τούς κεκοιμημένους

Ἦταν στόν Ἅγιο Παῦλο ἕνα γεροντάκι ὀνόματι Κωνστάντιος ἀπό τήν Κεφαλλονιά, ἦταν κι ἕνα ἄλλο γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αὐτός, ἀπό τό Πυργί, πού λεγόταν Δημήτριος καί ἡ μητέρα του Μαρία. Κάποτε ἒλαβε ἓνα γράμμα ὃτι ἡ μητέρα του ἐκοιμήθη. Δέν εἶχαν τηλέφωνα τότε.
Πάει λοιπόν στόν π. Κωνστάντιο καί τοῦ λέει:
-Γερο-Κωνστάντιε, σέ θερμοπαρακαλῶ, κάνε ἕνα κομποσχοινάκι, ἕνα σαραντάρι (δηλ. σαράντα μέρες) γιά τήν μητέρα μου.
-Θά κάνω, λέει, νἆναι εὐλογημένο. Ἦταν ἀγωνιστής, ὅλη νύχτα τραβοῦσε κομποσχοίνι.
Ὅταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες ἐκεῖ πού καθόταν καί ἔκανε τό κομποσχοινάκι λέγοντας “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τήν δούλη σου Μαρία”, βλέπει μία γυναῖκα νά μπαίνη μέσα στό κελλί του (ἦταν ἡ κεκοιμημένη Μαρία) καί τοῦ λέει μέ εὐγένεια πολλή:
-Εὐλογεῖτε, Γέροντα.
-Ὁ Κύριος. Ποῦ βρέθηκες ἐσύ ἐδῶ πέρα:
-Μήν ταράζεσαι Γέροντα, γιατί ὁ Θεός μέ ἒστειλε νά ‘ρθῶ.
-Καί τί θέλεις;
-Δέν θέλω τίποτε, ἀλλά ἦρθα νά σέ εὐχαριστήσω διότι αὐτά τά κομποσχοινάκια πού μοῦ ἔκανες, πολύ μέ ὠφέλησαν καί βρῆκε ἀνάπαυση ἡ ψυχή μου. Σέ εὐχαριστῶ, Γέροντά μου, Σέ εὐχαριστῶ, καί ἐξαφανίστηκε.

Σημείωση του εκδότη: Αν η προσευχή ενός απλού μοναχού στο κομποσχοίνι ωφέλησε τόσο την ψυχή της κεκοιμημένης, ώστε να φανερωθεί στον μοναχό και να τον ευχαριστήσει, (αυτό ήταν πράγματι η πρόνοια του Θεού για να μας δείξει το όφελος της προσευχής), σκεφθείτε την ωφέλεια της τεσσαρακονθήμερης μνημόνευσης των ψυχών από τον ιερέα κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Είναι καθήκον μας να δίνουμε τα ονόματα των προσφιλών μας ζώντων και κεκοιμημένων να μνημονεύονται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ειδικά κατά την περίοδο της Σαρακοστής των Χριστουγέννων, αλλά και καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους.

Από το βιβλίο “Από την ασκητική και ησυχαστική παραδοσή του Αγίου Όρους”