" » « λογοι » - που εξέδωσαν με τις ευλογίες του ιδρυτή και πνευματικού το υς πατέρα, οι μοναχές του Ιερού Ησυχαστηρίου αγιου Ιωάννου του Θεολ όγου Θεσσαλονίκης .

1994, άφηνε στον κόσμο με την κοίμησή του μιά πνευματική κληρονομιά· την διδασκαλία του. Απλός μοναχός, με τα λίγα γράμματα του Δημοτικού Σχολείου, αλλά με πλούσια την κατά Θεόν σοφία, είχε κενώσει τον εαυτό του για τον πλησ ίον. Η διδασκαλία του δεν ήταν διδαχή η κατήχηση. Το Ευαγγέλιο το είχε κάνει βίωμά του και η διδασκαλία του πήγαζε α et που χαρακτηριστικό γνώρισμα της είχε την αγάπη. Είχε μορφώσει «εαυτόν» κατά το Ευαγγέλιο, γι' αυτό πρώτα δίδασκε η μ ορφή του και ύστερα η ευαγγελική αγάπη και ο φωτισμένος λόγος του. Όταν δεχόταν τους ανθρώπους, με όλες τις ιδιαιτερότητες τους, δεν άκουγε απλώς υπομονετικά τα προβλήματα που του εμπιστεύονταν, αλλά micro ς και έκανε δικό του τον πόνο, την ανησυχία, το πρόβλημά τους. Και τότε σιγά-σιγά γινόταν το θαύμα· η αλλαγή του ανθρώπου. « Ο Θεός, έλεγε, κάνει το θαύμα, όταν συμμετέχη κανείς με την καρδιά τ ου στον πόνο του άλλου».

*Δεμένο 387 σελίδες